فیزیک درباره آغاز جهان چه می گوید؟

یکی از بزرگترین پرسش های کیهان شناسان فهم و توضیح رویدادهای آغاز کیهان است. ایده اصلی کار آنها مانند چک دوباره صحنه های ضبط شده توسط دوربین ورزشگاه هاست. برای تحلیل دقیق یک رویداد  و اینکه متوجه شویم در یک لحظه به خصوص چه اتفاقی افتاده است؛ باید فیلم را به عقب برگرداند. البته در خصوص کیهان دوربینی در کار نیست و این معادلات ریاضی و مدلسازی ها هستند که وقایع لحظات آغازین کیهان را به ما نشان می دهند.

پایه بسیاری از مدل های کیهان شناسی نظریه نسبیت عام اینشتین است که در سال ۱۹۱۵ مطرح شد. الکساندر فریدمان در سال ۱۹۲۳ به حل معادلات اینشتین برای زمانی مشخص در ابتدای شکل گیری کیهان دست یافت. نتیجه کار وی نشان می داد جهان در لحظات اولیه چگالی بسیار زیادی داشته ؛ چیزی مانند تکینگی در مرکز یک سیاهچاله. همچنین طبق یافتهء فریدمان؛ جهان در آغاز؛ دمای بسیار زیاد ؛ در حد ۱۰ به توان ۳۲ کلوین داشته است. چیزی که بعدها انفجار بزرگ یا Big Bang  نامیده شد.. در سال ۱۹۶۵؛ آرنو پنزیاس Arno Allan Penzias و رابرت ویلسون Robert Wilson که در حال آزمودن وسیله ارتباط رادیویی آزمایشگاه های بل تلفن بودند؛ متوجه تابش زمینه کیهانی ((CMB cosmic microwave background شدند. این موضوع شاهد محکمی در تایید نظریه های آغاز کیهان بود. تابشی معادل تابش سیاه در حدود ۳ کلوین که می شد آن را از هر جهت آسمان دریافت کرد.

برای مطالعه بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمایید...